زنی با لباس مجلسی جلو کوتاه پشت بلند در بازار دستفروشی می کرد

لباس شب یا لباس مجلسی جلو کوتاه پشت بلند لباس بلندی است که معمولاً در مجالس رسمی پوشیده می شود. این قطره از بالرین تا تمام قد متغیر است.

چنین لباس های مجلسی معمولاً با دستکش های شب پوشیده می شوند. لباس‌های مجلسی معمولاً از پارچه‌های مجلل مانند پارچه ابریشمی، مخمل، ساتن، ارگانزا و غیره ساخته می‌شوند.

ابریشم یک الیاف محبوب برای بسیاری از لباس‌های مجلسی است. اگرچه این اصطلاحات به جای یکدیگر استفاده می شوند، لباس مجلسی و لباس شب از این نظر متفاوت هستند که لباس مجلسی همیشه دارای دامن کامل و نیم تنه است در حالی که لباس شب می تواند به شکل شیپور و ممکن است دارای بند، بند یا حتی آستین باشد.

لباس شب برای زنان، که گاهی اوقات به عنوان لباس درباری بر اساس ایجاد آن در دربارهای سلطنتی نیز شناخته می‌شود ریشه در قرن پانزدهم با ظهور دربار بورگوندیا و حاکم شیک و آگاه آن فیلیپ خوب دارد.

پشم در بافت‌های مختلف غالب‌ترین پارچه برای لباس‌ها بود و خانم‌های دربار اغلب برای مجالس رسمی قطاری را به لباس‌های خود اضافه می‌کردند.

پارچه ها و الیاف غنی معمولاً در قلمرو اشراف بود و لباس به عنوان شناسه رتبه و موقعیت اجتماعی استفاده می شد. طلوع رنسانس به آرامی سیستم رتبه بندی اجتماعی سفت و سخت را تغییر داد و به پاتریسیون ها و بازرگانان ثروتمند اجازه داد تا موفقیت خود را به وضوح نشان دهند.

هنر ابریشم بافی تقریباً در سال 1400 در مدیترانه جا افتاد و در نتیجه بافت ابریشم برای کسانی که توانایی خرید آن را داشتند مد شد.

زندگی پر جنب و جوش درباری در قرن های 16 و 17، با تمرکز بر هنر، ادبیات و موسیقی، محیطی حاصلخیز برای لباس های رسمی زنانه ایجاد کرد.

شام‌های مفصل، رقص‌ها و تولیدات تئاتر به خانم‌های شیک‌پوش اجازه می‌داد تا تزئینات خود را به نمایش بگذارند. دادگاه های رنسانس ایتالیا اوج سبک و ظرافت در اروپا بود.

با ظهور دوران باروک، تمرکز به فرانسه و دربار لویی چهاردهم تغییر کرد. لباس‌های دربار قرن هفدهم شامل دامن‌های پارچه‌دار با قطارهای بلند، نیم تنه‌های تنگ، یقه‌های کوتاه با توری و آستین‌های پر دوزی شده با توری و روبان بود.

بافته های ابریشمی غنی مانند ساتن، تافته و مخمل لباس های مجلل ایجاد کردند. در قرن هجدهم، لباس رسمی به عنوان مانتو شروع شد اما بعداً به یک لباس مجلسی زیبا تبدیل شد.

فرتینگال که در قرن شانزدهم و هفدهم رایج بود، به شکل تابه شکل گرفت تا به لباس‌ها و دامن‌ها حجم بیشتری بدهد و شبح درباری دلخواه را ببخشد.